«Τα έγραψα όλα αυτά και σκέφτηκα: στο κάτω-κάτω, η τηλεόρασή μας, που έχει ήδη μεταδώσει το «Survivor», μάλλον της τρέχουν τα σάλια περιμένοντας την άδεια για το «Fear Factor»., τη «Πολυθρόνα», τους «Θαλάμους βασανιστηρίων» και άλλους παράγοντες απανθρωποποίησης και πλύσης εγκεφάλου». Melor Sturua, «Raising Games».
Απανθρωποποίηση. Αποπροσωποποίηση. Γκουλάγκ.
Τρεις λέξεις, τρία φαινόμενα, που έμοιαζαν να είναι από το μακρινό παρελθόν, αντήχησαν σαν αποκαλυπτική βροντή στον ουρανό και στην καρδιά της Ελλάδας, της μητέρας της Άμεσης Δημοκρατίας.
Ξεκινώντας από την ειδησιολογική (κουτσουμπολίστικη) παρενόχληση και τη σκόπιμη συκοφαντία, με στόχο την πλήρη απαξίωση του Χαράλαμπου Αναγνωστόπουλου στα βρετανικά και ελληνικά ΜΜΕ, και τελειώνοντας, σχεδόν, ουσιαστικά, με την πρόταση «επιστροφής της θανατικής ποινής», χρησιμοποιώντας τον Μπάμπη ως παράδειγμα, και συγκρίνοντάς τον με τρελούς δολοφόνους από το παρελθόν…, κάποιος προσπαθεί σκόπιμα να υποκινήσει μια στροφή προς τη λατρεία του «συλλογικού Στάλιν» στην κοινωνία.
Έχουμε πάψει να βλέπουμε τον πόνο και την ουσία των προβλημάτων άλλων ανθρώπων που δεν γνωρίζουμε αλλά ζουν δίπλα μας. Έχουμε αναπτύξει αυταρχική στάση απέναντι στον διπλανό μας. Γίναμε το πρόσωπο και η προσωποποίηση του «συλλογικού Στάλιν» του 21ου αιώνα.
Ο καθένας μας θα μπορούσε να είναι στη θέση του Χαράλαμπου Αναγνωστόπουλου. Αντί όμως να τον βλέπουν ως άνθρωπο, τα συστημικά ΜΜΕ και ο «συλλογικός Στάλιν» αποφάσισαν να δείξουν για άλλη μια φορά στον κόσμο την άγνοιά τους και την έλλειψη λογικής.
Παρεμπιπτόντως, θυμίζει την παρενόχληση της Μέγκαν Μαρκλ και του πρίγκιπα Χάρι, που οδήγησε τους νεόνυμφους να εγκαταλείψουν ακόμη και τη χώρα. Μας θυμίζει επίσης τη μανία με την οποία παρενόχλησαν την πριγκίπισσα Νταϊάνα, μέχρι που όλα οδήγησαν στο τραγικό της τέλος… Μας θυμίζει επίσης την παρενόχληση που αντιμετώπισε ο Ντόναλντ Τραμπ κατά τη διάρκεια της προεδρίας του, όταν τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης τον αποκαλούσαν «Ρώσο πράκτορα “…
Αντί να κατανοήσουν το μέγεθος της τραγωδίας του νεαρού άνδρα, ο “Συλλογικός Στάλιν” και ο ιδεολογικός του φερέφωνος – οι προπαγανδιστές της “αναμαρτησίας και της αγνότητας”- προτίμησαν την επιδεικτική καταστολή και τον εκφοβισμό, την προπαγάνδα και τα fake news, καθώς και τις ασυμβίβαστες γενικεύσεις ατόμων, που δεν έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους, και προσφυγές στα απίστευτα σενάρια . Αυτές οι μέθοδοι ψυχολογικής επίθεσης στο θύμα, με στόχο την απανθρωποποίηση και ηθική καταστροφή του, μοιάζουν εντυπωσιακά με το στυλ των μέσων ενημέρωσης που μοιάζει με τη Ρωσία. Μόνο εκεί, ένας άνθρωπος που έχει κάνει τη μια ή την άλλη πράξη στερείται το δικαίωμα της προσωπικότητας και των ανθρώπινων σχέσεων, μόνο εκεί έχουν χάσει το νόημα και την ύπαρξή τους οι χριστιανικές αρχές όπως «μην κρίνεις, για να μην κριθείς», «αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου» και «όποιος σε χαστουκίσει στο δεξί σου μάγουλο, στρέψε σε αυτόν και τον άλλον», τέτοιες χριστιανικές αξίες όπως η ταπεινοφροσύνη και η συγχώρεση. Τι γίνεται όμως με τις φιλελεύθερες αξίες, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελευθερία του λόγου, το τεκμήριο της αθωότητας, το δικαίωμα στο λάθος και η δίκαιη δίκη;
Τους μήνες που ακολούθησαν τη σύλληψη του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου, η τηλεόραση και τα ΜΜΕ στράφηκαν στο Μεγάλο Δικαστήριο, όπου επέλεξαν τον Άγιο Πέτρο και τους Αποστόλους του (δεν θα αναφέρουμε τα ονόματά τους, θα καταλάβουν οι γνωρίζοντες την υπόθεση), «μεγάλα μυαλά και δήμιοι» αναζήτησαν την «αιτία όλων των προβλημάτων τους» στο πρόσωπο ενός νεαρού άνδρα, που ήδη περνούσε την αρχαία τραγωδία του. Κατηγορήθηκε για αδιανόητα εγκλήματα που πουθενά δεν καθιερώθηκε ότι τα έχει διαπράξει, του κρέμασαν κάθε λογής ταμπέλα, ειπώθηκαν κάθε είδους χυδαιότητες, απολάμβαναν συκοφαντίες επί συκοφαντίες 24/7.
Απ’τα δικά μας λόγια και τη συμπεριφορά μας (είτε είμαστε δημοσιογράφοι, ειδικοί ή ακόμα και ακτιβιστές από τα κοινωνικά δίκτυα) εξαρτάται ολόκληρη μοίρα ενός Ανθρώπου. Το Δικαστήριο, όπως κάθε εξουσία, καθοδηγούμενο από την εικόνα ενός άνθρωπο σε ρόπα, ακούει και βλέπει αυτά που γράφετε και λέτε σε καθημερινή βάση.
Ο άνθρωπος είναι ουσιαστικά ένα λογικό ον, αλλά το φαινόμενο της «συλλογικής βλακείας» και του «συνδρόμου της αγέλης» δεν έχει ακόμη μελετηθεί πλήρως. Δεν είναι ξεκάθαρο γιατί αυτά τα φαινόμενα επηρεάζουν τόσο πολύ το μυαλό μας και τη διαύγεια των σκέψεών μας και στη συνέχεια μπορούν να φανούν στις αποφάσεις και τις πράξεις μας. Όπως και εδώ, η απόφαση και η μοίρα του Άλλου Ανθρώπου εξαρτάται από τα «λόγια σας» (τη δύναμη αυτών των λέξεων). Όταν κάνετε κατάχρηση ή παραβίαση του νόμου περί Λόγου, που ο Θεός μας έχει δώσει ως ένα από τα πρώτα όπλα στα χέρια ενός Λογικού Ανθρώπου, συμμετέχετε άμεσα στην εσκεμμένη δολοφονία ενός ανθρώπου… Όταν τελικά η ανθρωπότητα καταλάβει τη δύναμη του Λόγου και ότι τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο χτίζονται πάνω και γύρω από τις Λέξεις και τις συνέπειές τους, τότε ίσως πολλά να αλλάξουν τόσο στην κοινωνία όσο και στο δικαστικό σύστημα. Και όσο παραμένουμε τυφλοί και κουφοί στον διπλανό μας, την ίδια στάση θα έχουμε και απέναντι στον εαυτό μας. Η Βίβλος σας έχει δώσει αυτές τις απλές αλήθειες πριν από πολλούς αιώνες, ωστόσο, οι άνθρωποι είναι τόσο επιρρεπείς στην επιφανειακή και στενή σκέψη, ως ο απλούστερος και ευκολότερος τρόπος ύπαρξης, που τους είναι ήδη δύσκολο και βαρετό να σκέφτονται και να αισθάνονται πιο βαθιά από το επίπεδο της διάστασης των διακόσιων έξι οστών τους.
Η παραμορφωμένη ψυχολογία του «συλλογικού Στάλιν» είναι ένα μείγμα σκλάβου και Μογγόλου κατακτητή. Ταυτοχρόνως, η απανθρωποποίηση ενός ατόμου που έχει διαπράξει ένα μοιραίο λάθος, συμβαδίζει με την εγείρουσα ιδέα ενός «σωστού» («καθαρού») ανθρώπου, ως τρομερή συνέπεια της χρήσης της τεχνολογίας της απανθρωποποίησης και της δημιουργίας ενός ατόμου-στόχου, λόγω της «νοοτροπίας της αγέλης», το φαινόμενο είναι πρωτοφανές ως προς τον μαζικό του χαρακτήρα, το ενσαρκωμένο επίκεντρο του παραλογισμού και του χάους της εποχής μας. Αξίζει να σημειωθεί σε τι οδηγεί αυτή η επιθετική, εξαθλιωτική καινοτομία, και οδηγεί στην καταστροφή (σταδιακή – και συστημικά και τεχνολογικά, – προμελετημένη καταστροφή) μιας γόνιμης χριστιανικής παράδοσης — της μετάνοιας… (στην υποτίμηση) της — μετάνοιας ενός ανθρώπου…, και στην καταπίεση της πίστης της ειλικρίνειας των λόγων του. Παρόμοια πλήση εγκεφάλου και δημιουργία επιθετικότητας στην κοινωνία, είναι ανάλογη μάλιστα με ιδεολογία μιας σακίντκα που έκρυψε τη βόμβα εκεί, όπου συνήθως οι γυναίκες ανατρέφουν τον έμβρυο… Επικίνδυνος κόμβος συνδυασμού και συμβιβασμού των διαταραχών και υποχθόνιων ενστίκτων.
Ωστόσο, για όσους διατηρούν τη σύγχρονη παγκόσμια τάξη πραγμάτων αμφισβητήσιμων «woke» αξιών, η ανάσταση του «άγριου αριστερισμού» ή του «νεομπολσεβικισμού» δεν θεωρείται πρόβλημα…, πιο πιθανό να νοιάζονται για «τα εσώρουχα των Γερμανών γυμναστών» στους Ολυμπιακούς Αγώνες και για το «πόσο κλειστά είναι τα γυναικεία κορμάκια», ‘ωστε, Θεός φυλάξοι, οι άνδρες πίσω από τις οθόνες της τηλεόρασης να μην καταλάβουν καν ότι αυτές οι αθλήτριες είναι γυναίκες. Το «πρόβλημα» στην κοινωνία μας σήμερα είναι επίσης το παιδικό παραμύθι του όμορφου πρίγκιπα που φιλάει την Ωραία Κοιμωμένη “χωρίς την έγκρισή της” και γιατί η Μικρή Γοργόνα Άριελ είναι λευκή (οι ίδιοι που μας μιλούν για ρατσισμό μετά…). Ωστόσο, η κατάληψη των ευρωπαϊκών στρατηγικών εδαφών της Ουκρανίας, ο πόλεμος που μαίνεται για οκτώ χρόνια στο κέντρο της Ευρώπης, τα κατεχόμενα μέρη της Γεωργίας και της Μολδαβίας, επιθέσεις από χάκερ σε κυβερνητικές υπηρεσίες και ιδρύματα των ΗΠΑ, υπονόμευση των θεμελίων της δημοκρατίας της ΕΕ, παρεμβάσεις στις εκλογές της ΕΕ και των ΗΠΑ, ολιγαρχική διαφθορά, και επικίνδυνες (τεχνητά δημιουργημένες με λεφτά και ορέξεις του Κρεμλίνου) αποσχιστικές περιθωριακές διαθέσεις στα κυρίαρχα δυτικά σύνορα, συμπεριλαμβανομένων των απειλών για την ασφάλεια και την άμυνα των δυτικών χωρών, η εκκαθάριση της αντιπολίτευσης — ναι, ναι, μιλάω για τη Ρωσία του Πούτιν και τις πράξεις της που απειλεί τη Δύση…, πάμε παρακάτω όμως: λιμός και επιδημίες στην Αφρική, κλιματική αλλαγή, μαζική εξαφάνιση ζώων κ.λπ. – η λίστα είναι ατελείωτη, γιατί λοιπόν αυτά τα θέματα δεν επαναλαμβάνονται στην τηλεόραση για 24/7?
Η προπαγάνδα, μια αναιδής μορφή παραποίησης γεγονότων, αλλιώς γνωστή ως «ψευδείς ειδήσεις» (fake news), που μπορεί να μετατρέψει έναν καλό άνθρωπο σε τέρας μέσα σε μια μέρα και να γραφτεί ανοιχτά γι’αυτό. Και από τον κακό – σε έναν σεβασμιώτατο «κύριο» με τον οποίο μπορούν να κάνουν «κερδοφόρες συμφωνίες» για φυσικό αέριο και πετρέλαιο – ναι, ναι, μιλάω για τον κ. Πούτιν.
Αγαπητοί «φερέφωνοι της κοινωνικής δικαιοσύνης», έχω μια ερώτηση για εσάς: γιατί δεν καταδικάζετε με το ίδιο πάθος και ζέση τον πραγματικό δολοφόνο που σκότωσε σχεδόν 20.000 Ουκρανούς (γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους) στην καρδιά της Ευρώπης; Αντίθετα, κάποιοι από εσάς τον θαυμάζετε, του σφίγγετε το χέρι, του παίρνετε συνεντεύξεις και τον αποκαλείτε «ισχυρό ηγέτη». Γιατί λοιπόν δεν βλέπω χειροπέδες στα χέρια του; Ο Πούτιν είναι ένας πραγματικός δολοφόνος, ένας ψυχρός, κακόβουλος μαζικός δολοφόνος… Πού είναι η αλληλεγγύη σας με τις φεμινίστριες, τις ειρηνιστές, τους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των παιδιών και τους ακτιβιστές; Ή δεν έχετε ξεκάθαρες αξίες για τις οποίες αγωνίζεστε, και μπορεί απλώς να ακολουθείτε στα τυφλά ένα μήνυμα και να στέλνετε αθώους ανθρώπους στον Γολγοθά;
Σταυρώνετε έναν άνθρωπο που ήδη ζει τη δική του προσωπική τραγωδία…
Ο Χαράλαμπος Αναγνωστόπουλος κατέθεσε την ομολογία του και ο δικηγόρος του, Αλέξανδρος Παπαϊωαννίδης (άνθρωπος φοβερός, ευγενικός, επαγγελματίας και έντιμος), τον υπερασπίζει ως δικηγόρος υψηλών ηθικών αξιών και πεποιθήσεων στο χώρο του δικαίου. Η εικόνα του Αλέξανδρου καλό θα ήταν να σεβαστεί επίσης, όπως και η λύπη του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου.
Ό,τι πιο ανθρώπινο θα μπορούσε τώρα να φανταστεί κανείς στον 21ο αιώνα, όσον αφορά αυτή την υπόθεση, όταν και εάν μια ανθρώπινη ζωή θα είχε την ίδια αξία με τα βαρέλια πετρελαίου ή αφρικανικά διαμάντια, και λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι ο Μπάμπης είναι ένας νέος μπαμπάς, ένας λαμπρός πιλότος πολιτικής αεροπορίας (θα επιστρέψουμε σε αυτό…), και ότι μετανοεί με βάση τη μαρτυρία του…, είναι, αν δεν μπορούμε φυσικά να τον αφήσουμε να φύγει ελεύθερος, διότι δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο επίπεδο της ποιότητας ζωής του οράματος του πρότζεκτ «Αφροδίτη» που ονειρευόταν ο Ζακ Φρέσκο…, να του δωθεί τουλάχιστον η ευκαιρία μεγίστης ελάφρυνσης (της ποινής του), και έπειτα όταν θα βγει, να του δωθεί συγχώρεση, η ευκαιρία να πάρει την συγχώρεση από την εκκλησία (λόγω του ότι είμαστε μια χώρα υψηλών Ορθοδόξων παραδόσεων και αρχών), να μπορεί να εξομολογηθεί, και να τον βοηθήσουμε να βοηθήσει στον εαυτό του…, να φτιάξει τη ζωή του, (όποιος δεν επιθυμεί, τουλάχιστον να μην εμποδίζει), να μην του πετάτε πέτρες και να τον μισείτε ilimitado χωρίς τέλος, αλλά να δώσετε σε έναν άνθρωπο που δεν έχει καμία σχέση με τον εγκληματικό κόσμο — μια ευκαιρία να γίνει αυτός που ήθελε να είναι, μέχρι εκείνη την μοιραία και άτυχη νύχτα…
Θα σας δώσω ένα μικρό παράδειγμα για να σας εξηγήσω πώς νιώθει ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος αυτή τη στιγμή, ειδικά όταν συνέβη το κακό που του άλλαξε τη ζωή…
Ξυπνήσατε σήμερα το πρωί, κάνατε μπάνιο, φάγατε πρωινό, ντυθήκατε για δουλειά, μπήκατε στο αυτοκίνητό σας, με τον αγαπημένο σας καφέ στο χέρι, δουλέψατε τις 8 ώρες, γύρισατε σπίτι, και ίσως είχατε πάει στο σούπερ μάρκετ πριν από λίγο, μιλήσατε και στο τηλέφωνο με φίλο ή συγγενή, το βράδυ τσακωθήκατε λίγο με τον αγαπημένο σας πρόσωπο (δυστυχώς συμβαίνει στα περισσότερα σπίτια…), και δεν περιμένατε να συμβεί κάτι κακό εκείνο το βράδυ, καθώς η μέρα σας έμοιαζε με όλες τις άλλες. Ωστόσο, το επόμενο πρωί, η ζωή σας άλλαξε άρδην και κρίσιμα, δεν έχετε πια τίποτα από αυτά που είχατε πριν 12 κιόλας ώρες…, η μοίρα σας κρέμεται από την λεπτή και θολή ισορροπία, αλλά με κάποιο τρόπο πρέπει να επιβιώσετε και να εξηγήσετε όλα…
Έτσι, έχετε τεθεί σε μια κατάσταση που δεν θα φανταζόσασταν ποτέ ότι θα βρεθείτε (επειδή δεν είστε δολοφόνος, δεν είστε τρελοί και δεν θα σκεφτόσασταν ποτέ μια τέτοια ιδέα).
Λοιπόν, το νιώθατε; Είναι η μία και μοναδική περίπτωση στο δισεκατομμύριο… Είναι ακριβώς αυτό που λέμε εξαίρεση, όταν είναι αδύνατη η εφαρμογή γενικών μέτρων, αφού πρόκειται για άτομο που δεν εντάσσεται σε αυτόν τον συστημικό «ιστό» του εγκληματικού χώρου…
Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να γίνουν απίστευτα προσεκτικές έρευνες έτσι ώστε ένας άνθρωπος να αφεθεί ελεύθερος υπό προϋποθέσεις, να δικαστεί πχ κατ’ οίκον περιορισμός, κάθε άλλο παρά όχι αυτό που ονειρεύονται οι αιμοδιψείς προπαγανδιστές και οι μισότρελοι κυνικοί, που είναι ένα μέρος (εκφωνητές) αυτού του συστημικού «ιστού» του υποχθόνιου χώρου…
Από την παιδική μου ηλικία, είχα αυξημένο αίσθημα δικαιοσύνης και προστασίας για τους αδύναμους. Εκτός από φιλάνθρωπους, η οικογένειά μου έχει ιστορικό ορισμένων σφαγών υψηλού προφίλ εναντίον συγγενών μου που καταδικάστηκαν ή εκτελέστηκαν άδικα από την τσαρική αυταρχική αυτοκρατορία και μετά τους κομμουνιστές-μπολσεβίκους. Ως εκ τούτου, είχα πάντα την τάση να βασίζομαι σε καθαρά ανθρώπινους τρόπους επίλυσης προβλημάτων, όταν υπάρχει πρόβλημα ή όταν το πρόβλημα αφορά αξιοπρεπείς ανθρώπους, ανίκανους, από τη φύση τους, να διαπράξουν ένα έγκλημα, αλλά έχουν πιαστεί στη θέση της δικής τους αποτυχίας, είμαι κατά της τιμωρίας με συμβατικό τρόπο. Είμαι κατά της ποινής του Μπάμπη Αγνωστόπουλου με ισόβια κάθειρξη. Νομίζω ότι πρέπει να του δοθεί βοήθεια, συμπάθεια, έλεος και συμπόνια, αυτές οι ιδιότητες είναι αρχέγονες χριστιανικές αξίες, και όχι αυτές οι «αιμοδιψείς εκκλήσεις» μεσαιωνικού χαρακτήρα με εκτελέσεις και φυλακές…
Οι πρόγονοί μου ήταν πάντα συμπονετικοί με όσους υποφέρουν και αγωνιούν. Ένας από τους προ-προπάππους μου, ο Αλέξανδρος Τερεστσένκο (Alexander Tereshchenko), δικηγόρος με εκπαίδευση, συμμετείχε επίσης σε φιλανθρωπικές και κοινωνικές δραστηριότητες εκτός από την οικογενειακή επιχείρηση. Έτσι, το 1905, με δικά του έξοδα, ιδρύθηκε μια αποικία-εξοχική κατοικία στο χωριό Pluty της Ουκρανίας, στις όχθες του Δνείπερου, για τις καλοκαιρινές διακοπές των πιο ευάλωτων μαθητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του Κιέβου. Στις 11 Μαΐου 1887, ο Αλέξανδρος διορίστηκε επίτιμος δικαστής της δικαστικής περιφέρειας του Κιέβου. Και στις 28 Ιουλίου 1899 εγκρίθηκε από τον διευθυντή της επαρχιακής επιτροπής να είναι κηδεμόνας των τοπικών φυλακών και νοσοκομείων του Κιέβου.
Επιπλέον, μεγάλωσα σε μια αμερικανική οικογένεια. Στην Αμερική υπάρχει μια ξεχωριστή στάση απέναντι στη «φυλακή» και στους «κρατούμενους». Δεν τους θεωρούμε «τέρατα» όπως στην Ευρώπη. Πιστεύουμε ότι όλοι όσοι έχουν διαπράξει αυτή ή την άλλη πράξη έχουν δικαίωμα σε μια δεύτερη ευκαιρία. Στην Αμερική, στους ανθρώπους που έχουν αποφυλακιστεί παρέχεται βοήθεια για να επανενταχθούν στην κοινωνία, εάν το επιθυμούν. Επαναλαμβάνω, βλέπουμε διαφορετικά τη «φυλακή και τους κρατούμενους», δεν θεωρούμε τους ανθρώπους στις φυλακές «τέρατα», φυσικά, όλα εξαρτώνται από τις πράξεις του ατόμου, αλλά πρέπει να παραδεχτείτε ότι δεν πάνε όλοι φυλακή επειδή είναι «τέρατα» ή επειδή το ονειρευόντουσαν όλη τους τη ζωή, μερικές φορές, πολύ αξιοπρεπείς άνθρωποι που έχουν διαπράξει μια τρομερά ανόητη ή κακή πράξη εν βρασμώ ή κατά λάθος μπορεί να καταλήξουν στη φυλακή.
Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω μια ιστορία (όπως την θυμάμαι, αν έκανα κάπου λάθος, στείλτε μου μήνυμα στο Facebook ή email), που δεν έχει σχέση ούτε κάποιο υπονοούμενο με τον κύριο Αναγνωστόπουλο, αλλά έχει να κάνει με την Αμερικανική αντίληψη της «χριστιανικής προσέγγισης της συγχώρεσης, βοήθειας και αποδοχής των ανθρώπινων λαθών», πρόκειται για τον νεαρό Αμερικανό Τζέρεμι Μικς (γεννημένος στις 7 Φεβρουαρίου 1984) — είναι ένας καταδικασμένος εγκληματίας από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Πρώην μέλος της συμμορίας του δρόμου Crips, ο Μικς αναδείχθηκε για πρώτη φορά μετά τη σύλληψή του το 2014 κατά τη διάρκεια της σύλληψης των συμμοριών Operation Ceasefire στο Στόκτον της Καλιφόρνιας, μετά την οποία η αστυνομία δημοσίευσε την φωτογραφία του στο Facebook. Καταδικάστηκε με κατηγορίες για κατοχή πυροβόλου όπλου και για μεγάλη κλοπή. Μετά την αποφυλάκισή του, απο το σωφρονιστικό ίδρυμα Mendota, τον Μάρτιο του 2016, ο Μικς ξεκίνησε την καριέρα του στο μόντελινγκ.
Λοιπόν, πώς ξεκίνησαν όλα, στις 18 Ιουνίου 2014, το αστυνομικό τμήμα του Στόκτον συνέλαβε τον Μικς και τρεις άλλους άνδρες. Ο ίδιος αρνήθηκε τις κατηγορίες. Την ίδια μέρα, οι φωτογραφίες του Μικς και άλλων ανδρών δημοσιεύονται στη σελίδα του αστυνομικού τμήματος του Στόκτον στο Facebook. Μέσα σε 24 ώρες από τη δημοσίευση των φωτογραφιών στη σελίδα του τμήματος, η φωτογραφία του Μικς συγκέντρωσε πάνω από 15.000 likes και 3.700 σχόλια. Την επόμενη μέρα, 19 Ιουνίου, το ειδησεογραφικό και ψυχαγωγικό site Buzzfeed αναγνώρισε τη φωτογραφία του Μικς ως «meme». Την Παρασκευή 20 Ιουνίου, οι θαυμαστές του Twitter δημιούργησαν το hashtag #feloncrushfriday προς τιμήν της φωτογραφίας του Μικς (*φανταστείτε να γίνει κάτι τέτοιο στα δικά μας lol). Ο εκπρόσωπος του αστυνομικού τμήματος του Στόκτον ο Τζο Σίλβα αναγνώρισε ότι η φωτογραφία έχει τραβήξει την προσοχή περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φωτογραφία από την έναρξη της σελίδας τους στο Facebook το 2012. Από τον Απρίλιο του 2021, η ανάρτηση είχε λάβει 95.000 likes, 24.000 σχόλια και 11.000 κοινοποιήσεις…
Η ακροαματική διαδικασία είχε προγραμματιστεί για τον Ιούλιο του 2014, ενώ ο Μικς περίμενε τη δίκη στη φυλακή της κομητείας Σαν Χοακίν και η εγγύησή του ορίστηκε στα 1.050.000 δολάρια. Η μητέρα του Μικς, Katherine Angier, δημιούργησε μια σελίδα GoFundMe σε μια προσπάθεια να συγκεντρώσει χρήματα για την εγγύησή του… Έπειτα η αδερφή του, Leanna Rominger, χρησιμοποίησε τα έσοδα από την εκστρατεία για να προσλάβει τον δικηγόρο για αυτόν.
Στις 3 Ιουλίου 2014, ο Μικς κατηγορήθηκε από ένα μεγάλο δικαστήριο της Βόρειας Καλιφόρνιας για κατοχή ενός ημιαυτόματου πιστολιού που μεταφέρθηκε λαθραία και για μια μεγάλη κλοπή. Η πολιτεία απέσυρε τις κατηγορίες εναντίον του Μικς και η υπόθεσή του παραδόθηκε στους ομοσπονδιακούς εισαγγελείς.
Στις 5 Φεβρουαρίου 2015, ο Μικς καταδικάστηκε από ομοσπονδιακό δικαστή για μια κατηγορία εγκλήματος με πυροβόλο όπλο και καταδικάστηκε για 27 μήνες φυλάκισης σε ομοσπονδιακή φυλακή. Ο δικαστής διέταξε επίσης τον Μικς να συμμετάσχει στο 500ωρο πρόγραμμα θεραπείας ναρκωτικών από το γραφείο φυλακών. Φυλακίστηκε λοιπόν στο Ομοσπονδιακό Σωφρονιστικό Ίδρυμα Mendota. Ο Μικς εξέτισε 13 μήνες από την ποινή του και αποφυλακίστηκε στις 8 Μαρτίου 2016, μετά την οποία διατάχθηκε να ζήσει σε προσωρινή εγκατάσταση για αρκετές εβδομάδες. Στις 4 Μαρτίου 2015, ο φωτογράφος και πράκτορας Jim Jordan’s White Cross Management επιβεβαίωσε ότι είχαν υπογράψει συμβόλαιο με τον Μικς… Ο Τζόρνταν άρχισε να συνεργάζεται με τον Μικς αμέσως μετά την απελευθέρωσή του.
Η πρώτη φωτογραφία του Μικς δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 2016. Η White Cross Management συνεχίζει να συνεργάζεται με τον Μικς και ο ίδιος εμφανίζεται στο εξώφυλλο του διαδικτυακού του περιοδικού James Magazine USA Vol. VII και White Cross Vol. 01.
Το 2017, ο Μικς έκανε το ντεμπούτο του στο Philipp Plein, στην επίδειξη μόδας κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Μόδας της Νέας Υόρκης. Εκανε επίσης το ντεμπούτο του στην παρουσίαση του Philipp Plein στο Φεστιβάλ Καννών πάλι το 2017. Στη συνέχεια, στην αθλητική συλλογή του Plein Spring/Summer 2018 κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Μόδας του Μιλάνου.
Τον Αύγουστο του 2017, ο Μικς πρωταγωνίστησε σε μια καμπάνια για τον ισραηλινό οίκο μόδας γυαλιών ηλίου Carolina Lemke, που ανήκει εν μέρει στο Ισραηλινό μοντέλο Bar Refaeli. Η καμπάνια επισήμανε τη βιογραφία του Μικς ως «διαφορετική» από το ιστορικό του Refaeli. Τον Δεκέμβριο, ο Μικς εμφανίστηκε στο εξώφυλλο του ανδρικού περιοδικού μόδας MMScene.
Ο Μικς εμφανίστηκε μετέπειτα στον Tommy Hilfiger Spring 2018 στο Μιλάνο στις 25 Φεβρουαρίου. Το σόου διοργανώθηκε σε συνεργασία με το μοντέλο Gigi Hadid και πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Μόδας του Μιλάνου. Εμφανίστηκε επίσης στο εξώφυλλο των καλοκαιρινών εκδόσεων του 2018 των περιοδικών μόδας FV και L’Officiel Hommes.
Τον Σεπτέμβριο του 2019, η εταιρεία μόδας Fashion Concept GmbH με έδρα τη Φρανκφούρτη ανακοίνωσε την συνεργασία 15 εκατομμυρίων δολαρίων με τον Μικς για τη δημιουργία μιας σειράς μόδας με το όνομά του. Η σειρά μόδας κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2020.
Τον Νοέμβριο του 2019, ο Μικς έγινε brand ambassador για τη σειρά αρωμάτων Gisada. Ο Μικς έκανε επίσης το ντεμπούτο του στην ταινία μεγάλου μήκους το 2020 (*δεν θυμάμαι το όνομα της ταινίας…), μάλλον είναι το 2021, όταν ο Μικς εμφανίστηκε στο The Secret Society, μια ανεξάρτητη ταινία μεγάλου μήκους σε σκηνοθεσία Jamal Hill και βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Miashi Coleman.
Ο Μικς έχει επίσης ένα παιδί με τη Μελίσα Μικς, με την οποία ήταν παντρεμένος από το 2008 έως το 2018.
Τον Ιούνιο του 2017, αναφέρθηκε επίσης ότι ο Μικς είχε σχέση με την Κλόε Γκριν, την κόρη του Βρετανού επιχειρηματία Φίλιπ Γκριν. Ο Μικς ταξίδεψε στην Τουρκία, όπου εμφανίστηκαν οι πρώτες εικόνες του και της Γκριν μαζί σε ένα γιοτ. Στις 29 Μαΐου 2018, η Γκριν έφερε στον κόσμο το πρώτο τους παιδί.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ.
Κάθε πρόβλημα έχει μια λύση – είτε λύνετε το πρόβλημα, είτε το παρατάτε να σας φάει. Κάθε άτομο έχει μια επιλογή — είτε να συγχωρήσει ένα άλλο άτομο και να προχωρήσει, είτε να ακρωτηριάσει τη ζωή του και να ζει με μίσος μέσα του ώστε να το φάει.
Στην περίπτωση του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου, ο οποίος δεν είναι εγκληματίας με κίνητρα, ούτε έμπειρος σε εγκλήματα ή εγκληματικές υποθέσεις, ούτε συχνάζει σε χώρους κράτησης… Ποιος είναι λοιπόν ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος; Είναι ένας άνθρωπος που χρειάζεται την…βοήθειά μας…, προσπαθήστε να τον ακούσετε…, το ξέρω ότι δεν μπορούν να το κάνουν όλοι…, αλλά είμαι σίγουρη πως δεν είμαι η μόνη…, είναι ένας άνθρωπος, που αν τελικά αποδεχθεί το κακό, χρειάζεται την υποστήριξη περισσότερο από ποτέ, διότι είναι ένας άνθρωπος ψυχολογικά ισορροπημένος (τόσο επαγγελματικά όσο και εκ φύσεως), είναι ένας από λίγους και μοναδικούς στην Ευρώπη και σε χώρο της Ελληνικής πολιτικής αεροπορίας πιλότος, με τέτοια μόρφωση και εμπειρία, που ασχολείται με το επάγγελμά του από τα 19 του χρόνια, επιλέχθηκε από το Υπουργείο Μεταφορών και από το ΥΠΑ ως καλύτερος πιλότος και εξεταστής πολιτικής αεροπορίας, έχει ανοιχτό και καθαρό μυαλό, είναι ένας ευγενικός άνθρωπος με απίστευτη αγωγή και παιδεία, από καλή οικογένεια, φίλος των παραδοσιακών αξιών (στα 30 του χρόνια ήταν ήδη παντρεμένος, είναι νέος πατέρας, είχε περάσει δύσκολη διαδικασία του μονοπατιού ως πατέρας (Μπάμπης και Κάρολαιν έχουν χάσει το πρώτο τους παιδί χωρίς να γεννηθεί καν, και μικρή Λύδια αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας) και θα πω επίσης, γιατί είναι αλήθεια, και ας είναι αργά, — φρόντιζε πάντα την σύζυγό του, την Κάρολαιν Κράουτς, με τον πιο όμορφο και σπάνιο τρόπο, με φιλότιμο: λουλούδια, ταξίδια, σπίτι, οικονομική στήριξη, στήριξη σε όλα…, ωστόσο, οι πράξεις του αυτές έχουν παραμορφωθεί επικίνδυνα από τα αδίστακτα ΜΜΕ, λέγοντας πως όλα αυτά ήταν «οι χειρισμοί του», «η μανία του με τον έλεγχο»…, συγκρίνοντας τον χαρακτήρα του με «toxic masculinity”…, — είναι ντροπή να κάνουν τέτοιες διαστρεβλώσεις. Ο Μπάμπης επίσης αγαπάει τρέλα τη μικρή του κόρη…, και ανησυχεί απερίγραπτα πολύ για το μέλλον της. Έτσι, ένα συμπέρασμα μπορεί να εξαχθεί από όλα αυτά είναι:
Σεβασμιώτατε Δικαστήριο
Μην κρίνετε από ψηλά. Δείξτε την ανθρωπιά όσο ποτέ άλλοτε. Είμαστε όλοι απλοί θνητοί εδώ, και εσείς και εμείς, και μερικές φορές κάνουμε τρομερά λάθη, για τα οποία μετανιώνουμε.. Συγγνώμη τιμωρίας κρείσσων… Όλοι μας, μια μέρα, είτε το θέλουμε είτε όχι, θα σταθούμε ενώπιον του Ενός και Μοναδικού Ανωτάτου Δικαστηρίου – του Δικαστηρίου του Θεού.
Το Ευαγγέλιο Κατά Ματθαίο:
Περί κατακρίσεως του πλησίον.
(Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος. Άγιος Λουκάς Συμφερουπόλεως και Κριμαίας.)
Κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο Ζ'(7) 1-8
Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε·
ἐν ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν.
τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖς;
ἢ πῶς ἐρεῖς τῷ ἀδελφῷ σου, ἄφες ἐκβάλω τὸ κάρφος ἀπὸ τοῦ ὀφθαλμοῦ
ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος ἐκ τοῦὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου.
Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ρήξωσιν ὑμᾶς.
Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν·
πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται.
«Μην κρίνετε, για να μην κριθείτε.
Γιατί με όποια κρίση κρίνετε θα κριθείτε, και με όποιο μέτρο μετράτε, θα μετρηθεί σ’ εσάς.
Και γιατί βλέπεις την αγκίδα που είναι μέσα στο μάτι του αδελφού σου, ενώ το δοκάρι μέσα στο δικό σου μάτι δεν παρατηρείς;
Ή πώς θα πεις στον αδελφό σου: “Άφησε να βγάλω την αγκίδα από το μάτι σου”, ενώ ιδού, το δοκάρι είναι μέσα στο μάτι το δικό σου;
Υποκριτή, βγάλε πρώτα από το μάτι το δικό σου το δοκάρι, και τότε θα δεις καθαρά, για να βγάλεις την αγκίδα από το μάτι του αδελφού σου.»
“Συγχώρεση σημαίνει να ξεκλειδώνεις την πόρτα για να απελευθερώσεις κάποιον και να αντιλαμβάνεσαι ότι ο φυλακισμένος ήσουν εσύ.”
Max Lucado, 1955-, Αμερικανός συγγραφέας χριστιανικών βιβλίων.
“Όταν συγχωρείς, δεν μπορείς, βέβαια, να αλλάξεις το παρελθόν, σίγουρα όμως μπορείς να αλλάξεις το μέλλον.”
Bernard Meltzer, 1916-1998, Αμερικανός ραδιοσχολιαστής.
Σοφία Τερεστσένκο